W sobotę, dzień po 98. urodzinach, zmarł śpiewak (bas) Bernard Ładysz - informację potwierdziło PAP Muzeum Powstania Warszawskiego. Bernard Ładysz to legendarny śpiewak operowy, aktor, żołnierz Armii Krajowej. Zwyciężał na międzynarodowych konkursach, występował na całym świecie. Współpracował z Marią Callas. Za swoje wybitne zasługi artystyczne był honorowany nagrodami i odznaczeniami państwowymi w 2000 r. dostał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2019 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W Polsce najbardziej znane jest jego wykonanie arii Skołuby ze "Strasznego Dworu". O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. "Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj" - napisał Deszkiewicz. Bernard Ładysz urodził się w Wilnie 24 lipca 1922 r. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w "Akcji Burza" na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-46. "Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do Armii Krajowej. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę Związkowi Radzieckiemu. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię, w różne miejsca. Próbowałem uciekać, ale mnie złapano. Wylądowałem w słynnym obozie pracy w Kałudze. Wysłano mnie do pracy do lasu przy wyrębie drzewa. Mróz był straszliwy, głodzono nas, pracowaliśmy w nieludzkich warunkach. Bardzo wtedy podupadłem na zdrowiu" - wspominał po latach Ładysz. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. W jednym z wywiadów wspominał, "nigdy nie zapomnę, jak Warszawa nas przyjęła, gdy przyjechaliśmy z obozu w Kałudze w 1947 r." "W łagrze pracowaliśmy przy wyrębie lasu. Było ciężko. Po wojnie też, bo Wilno nie było już po polskiej stronie. Zakochałem się w Warszawie, gdy wróciliśmy z Rosji. Wjechaliśmy do miasta gruzów. I ono nas przyjęło, bo byliśmy partyzantami i wróciliśmy stamtąd. Ta biedna Warszawa oddała nam serce. Oddała 20-metrowy pokój dwudziestu osobom, chociaż miejsca było tylko dla czterech. Pamiętam: siedzieliśmy w kawiarni +Maxim+ i gdy zaczęliśmy śpiewać, ludzie płakali. Płakaliśmy wspólnie nad polskim losem. Dlatego kocham Warszawę" - opowiadał. W latach 1946-48 Ładysz odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w "Fauście" Charlesa Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 r. nagrał w Londynie "Łucję z Lammermoor" Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina. Sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja roli tytułowej w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Największą popularnością cieszyła się aria Skołuby "Ten zegar stary" ze "Strasznego Dworu". Ładysz wziął udział w nagraniach opery "Król Roger" Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej "Usziko" Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach "Pasji według Św. Łukasza" i "Jutrzni" oraz w prapremierze opery "Diabły z Loudun" (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". W 2008 r. Ładysz został doktorem Honoris Causa Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). "Bernard Ładysz zawsze podążał swoją drogą - i w życiu, i w sztuce. Nie kłaniał się nikomu i nie zabiegał o przychylność. Nie musiał, był w śpiewie nieprzeciętny. (...) Dostarczał zawsze niezapomnianych przeżyć i wzruszeń, jakie przynosi tylko wielka sztuka na najwyższym poziomie doskonałości artystycznej" - mówił podczas uroczystości ówczesny rektor AM, prof. Stanisław Moryto. Urodzony w Wilnie Ładysz podkreślił wówczas, że kocha Warszawę, ale tęskni za swoim rodzinnym miastem. "Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem, choć w roku 1947 bardzo zakochałem się w Warszawie" - mówił. Zmarł w Warszawie dzień po swoich 98. urodzinach.

Bernard Ładysz. / foto: Wikimedia: Aleksander Ładysz REKLAMA W sobotę, dzień po 98. urodzinach, zmarł śpiewak (bas) Bernard Ładysz – informację potwierdziło PAP Muzeum Powstania Warszawskiego. O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. „Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj” – napisał Deszkiewicz na Facebooku. REKLAMA Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie. Tam, jako kilkunastoletni chłopiec, rozpoczął naukę śpiewu. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach 1944-1946. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Właściwe studia wokalne podjął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie UMFC), pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Wojska Polskiego. Duże znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym we włoskim Vercelli w 1956 roku. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok – zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 roku włoski dyrygent Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie „Łucji z Lammermoor”, powierzył polskiemu artyście partię w tym nagraniu, które powstało przy udziale światowej sławy artystów – Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia Tagliaviniego. Od 1972 roku Ładysz związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie. Tam wcielił się w tytułową rolę Borysa Godunowa w operze Modesta Musorgskiego. Śpiewał też partie Zygmunta Augusta w „Buncie żaków” Tadeusza Szeligowskiego czy Priama w „Odprawie posłów greckich” Witolda Rudzińskiego. Jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Brał też udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej „Warszawska Jesień”, uczestniczył w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów, Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w „Ziemi obiecanej” w reżyserii Andrzeja Wajdy, „Znachorze” w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w „Skrzypku na dachu” Josepha Steina i Jerry’ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. REKLAMA

Pogrzeb Bernarda Ładysza. Przyjaciele i rodzina pożegnali legendarnego śpiewaka Pogrzeb Bernarda ŁadyszaBernard Ładysz nie żyje. Legendarny śpiewak operowy zmarł 25 lipca w wieku 98 lat. Dzisiaj odbyły się uroczystości pogrzebowe. Bernard Ładysz to legendarny śpiewak operowy, aktor i żołnierz Armii AK. Urodził się 24 lipca 1922 roku w Wilnie. Już jako kilkuletni chłopiec zaczął pobierać nauki śpiewu. Gdy wybuchła II wojna światowa miał zaledwie 17 lat. Swoje wokalne umiejętności zaczął doskonalić na studiach wokalnych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Podczas okupacji radzieckiej i niemieckiej służył jako sierżant Armii Krajowej. Był uczestnikiem akcji Burza na Wileńszczyźnie. Został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach zrobił niemal na wszystkich kontynentach. Wszystko zaczęło się w 1946, gdy został solistą w Reprezentacyjnym Zespole Wojska Polskiego. Przez niemal 3 dekady był solistą Opery Warszawskiej i Teatru Wielkiego w Warszawie. Przełomowym momentem w jego karierze był rok 1956. Zwyciężył wtedy w międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Vercelli. Dzięki temu mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. To niewątpliwie otworzyło mu drogę do wielkiej międzynarodowej kariery. Widzowie mogą go też kojarzyć z takich filmów jak Ziemia Obiecana, czy lipca media obiegła informacja o śmierci Bernarda Ładysza. Mężczyzna zmarł w dzień po swoich 98. Ładysz nie żyje. Pogrzeb legendy muzykiInformację o śmierci śpiewaka udostępnił na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98. urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj – napisał Deszkiewicz w social żałobne za Bernarda Ładysza rozpoczęło się dzisiaj, o godzinie 10 w Kościele Wojska Polskiego w Warszawie. Po mszy zmarły został odprowadzony na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie spoczął w Alei Zasłużonych. W galerii możecie zobaczyć zdjęcia z uroczystości żałobnych Bernarda ŁadyszaPogrzeb Bernarda ŁadyszaPogrzeb Bernarda ŁadyszaKrystyna MiśkiewiczZ wykształcenia dziennikarka. Z zamiłowania ogrodnik, który każdą wolną chwilę poświęca swoim roślinom. Wielka miłośniczka przyrody, właścicielka kilku psów. Wegetarianka z czytane dziśMoże Cię zainteresować

Opis BERNARD ŁADYSZ - światowej sławy bas-baryton; legenda polskiej wokalistyki. Artysta obdarzony niezwykłą muzykalnością i siła głosu. Polak dwóch miast - Warszawy i Wilna. Urodził się w Winie w 1922 roku. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-1946. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Od 1948 roku był solistą Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego, a od 1950 - solistą Opery w Warszawie. W 1956 roku młody artysta zachwycił świat - zostając laureatem I nagrody Międzynarodowego Konkursu Śpiewaczego im. Viottiego w Vercelli. Odnosił znaczące sukcesy za granicą ( brał udział w płytowym nagraniu Łucji z Lammermooru G. Donizettiego dla wytwórni Columbia razem z Marią Callas, wielokrotnie śpiewał partię ojca Grandier w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego. Występuję w repertuarze pieśniowym, operowym i oratoryjnym. Trzypłytowy album stanowi precyzyjnie skomponowaną przez artystę antologię - zawiera największe kreacje artystyczne Bernarda Ładysza: CD1 zawiera największe kreacje operowe: arię Skołuby ze Straszenego dworu Moniuszki, scenę śmierci z Borysa Godunowa Musorgskiego oraz pieśni Moniuszki, Noskowskiego, Schuberta, Niewiadomskiego i innych. CD 2 to najpiękniejsze polskie kolędy, pieśni dla matki ( Nie zobaczysz matko syna Katarzyny Gertner) oraz romanse Wertyńskiego i innych twórców ( Bajkał, Wołga, Wołga, Jaskółka, Był bal). CD 3 to piosenki i pieśni popularne ( Zegar, Droga, Miasto pokoju, Zielone lata oraz przeboje musicalowe: Połudnowy Pacyfik, Missisipi i Gdybym był bogaczem.

Bernard Ładysz (1922-2020) był wybitnym śpiewakiem operowym, aktorem i żołnierzem. Bernard Ładysz – życiorys Rodzina, wczesne lata Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 roku w Wilnie, jako syn Adama i Jadwigi z Kłyszejków. Jego ojciec prowadził warsztat szewski, natomiast mama zajmowała się domem. Obydwoje mieli piękne głosy. Jego tenor i jej sopran rozbrzmiewały niektórymi wieczorami. Bernard miał dwóch starszych braci. Jeden z nich grał na pianinie, drugi na skrzypcach. Sąsiedzi schodzili się posłuchać ich rodzinnych koncertów, z których wracali pełni zachwytu. Razem z wujem i ciotkami występował w chórze „Hasło”, prowadzonym w kościele Ojców Bernardynów. Członkami chóru byli rzemieślnicy (szewcy, kaletnicy, piekarze) i choć żaden ze śpiewaków amatorów nie znał nut, to w 1935 roku wygrali warszawski konkurs ex aeqo z „Harfą”, najlepszym zespołem w Europie. Młody Bernard kochał muzykę, jednak nie łatwo było mu łączyć tę pasję z nauką w Gimnazjum Mechanicznym i pracą w piekarni. Jego rodzina żyła bardzo skromnie, jednak nie narzekali, a za wszystko dziękowali Bogu. Tę głęboką wiarę przekazywali swoim synom. Okres okupacji Gdy Bernard miał 17 lat, wybuchła II wojna światowa. Został zmobilizowany jako żołnierz Wojska Polskiego i brał udział w kampanii wrześniowej. Po jej klęsce służył jako sierżant Armii Krajowej w szeregach 6. Brygady Wileńskiej. Był uczestnikiem akcji „Burza” na Wileńszczyźnie. Pod koniec okupacji oddział otoczyli Rosjanie. Bernard został złapany i zesłany na roboty przy wyrębie lasów w Kałudze. Przebywał tam w latach 1944-1946. Gdy wrócił, jego ukochane Wilno leżało już w granicach ZSRR. Postanowił przyjechać do Warszawy i tu się osiedlić. Kształcenie i kariera Naukę śpiewu rozpoczął w Wilnie (1940-41) i po przyjeździe do Warszawy kontynuował naukę w latach 1946-48 na studiach wokalnych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Naukę tą rozpoczął dzięki pomocy księgowego, byłego profesora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, który usłyszał go jak pośpiewuje sobie pod nosem, gdy pracował jako pomocnik magazyniera w Zjednoczeniu Przemysłu Konfekcyjnego. Bernard Ładysz nie miał z czego żyć, aby zarobić na chleb. Dołączył do Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. Pewnego dnia zgłosił się na zastępstwo solisty i wówczas został dostrzeżony. Dostał w ten sposób w 1950 roku angaż solisty Opery Warszawskiej. W 1956 roku wygrał międzynarodowy Konkurs Wokalny w Vercelli, dzięki czemu rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Zaangażował się wtedy do Teatru Massimo w Palermo. Występował z najlepszymi, jednak w kraju nie mógł liczyć na wsparcie władz. Celowo nie przekazywano mu zaproszeń, nie dostał także paszportu, gdy miał śpiewać w La Scala. Odnosił sukcesy na wszystkich kontynentach, występując od Australii przez obie Ameryki, aż po Chiny. Zaangażowano go jako pierwszego polskiego artystę do partii solowej w kompletnym nagraniu opery przez wielką firmę fonograficzną „Columbia”. Tym samym Bernard Ładysz wystąpił w 1959 roku obok Marii Callas w nagraniu Łucji z Lammermooru. Został później zaproszony do nagrania całej płyty z ariami operowymi Verdiego i rosyjskich kompozytorów. Stworzył wielkie role operowe w takich operach jak: Eugeniusz Oniegin, Straszny dwór, Faust, Halka, Cyrulik Sewilski, Don Carlos, Don Giovanni, Nieszpory sycylijskie, Aida, Moc przeznaczenia, Rigoletto, Borys Godunow, Kniaź Igor czy Jolanta. W 1972 roku związał się z Teatrem Wielkim w Warszawie. Występował w filmach i musicalach. Najważniejsze były dla niego: uznanie publiczności oraz zdanie matki, z którym bardzo się liczył. Jego matka oglądała wszystkie jego występy. Bernard Ładysz występował także w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Wziął także udział w nagraniach opery Król Roger Karola Szymanowskiego. Występował na wielu festiwalach, w tym na „Warszawskiej Jesieni” czy Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Brał udział w prawykonaniach Pasji według św. Łukasza i Jutrzni oraz w prapremierze „Diabły z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego. Występował w takich filmach jak „Ziemia obiecana” (reż. Andrzej Wajda) „Znachor” (reż. Jerzy Hoffmann) oraz musicalu „Skrzypek na dachu”. Życie prywatne – żona, dzieci Chociaż kobiety go uwielbiały, to on długo zwlekał z założeniem rodziny. Owocem jego związku z dziennikarką Zuzanną Czajkowską było przyjście na świat syna Aleksandra. Bernard Ładysz ustatkował się jednak dopiero, kiedy poznał Leokadię Rymkiewicz, sopranistkę i wilniankę. Połączyła ich wspólna pasja oraz miłość do Wilna. Pobrali się i doczekali syna Zbigniewa. Wspólnie stworzyli rozśpiewany dom, taki sam jaki pamiętał z dzieciństwa. Obaj synowie odziedziczyli po nim talent muzyczny i wspaniały słuch. Podczas stanu wojennego wraz z małżonką śpiewali w kościołach, aby nieść ludziom otuchę. W ostatnich latach przeprowadzili się do Otrębusów, gdzie wyremontowali letni dom odziedziczony po mamie. Odznaczenia Bernard Ładysz w uznaniu za wybitnego zasługi artystyczne został uhonorowany wieloma nagrodami, odznaczeniami i wyróżnieniami. Otrzymał 2000 rok – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000)2006 rok – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”2008 rok – Doctor honoris causa Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie2019 rok – Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Śmierć Bernard Ładysz obchodził 98. urodziny z uśmiechem. Nie zabrakło na nich jego wnuków i przyjaciół. Odszedł dzień później, 25 lipca 2020 roku, otoczony miłością. Uroczystości pogrzebowe miały charakter państwowy i odbyły się 5 sierpnia. Artystę pochowano w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W uroczystościach uczestniczyli najbliżsi, przedstawiciele władz, świata kultury oraz wielbiciele jego talentu. Prezydencki doradca Tadeusz Deszkiewicz odczytał list pożegnalny od Prezydenta RP Andrzeja Dudy. Źródła Dobry Tydzień, Nr 32 (302) Grafika: | Autor: Aleksander Ładysz | Licencja: CC BY-SA | Obróbka: wycięcieCiekawe artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:

Bernard Ładysz. Fot. PAP/T. Gzell W sobotę, dzień po 98. urodzinach, zmarł śpiewak Bernard Ładysz - informację potwierdziło PAP Muzeum Powstania Ładysz to legendarny śpiewak operowy, aktor, żołnierz Armii Krajowej. Zwyciężał na międzynarodowych konkursach, występował na całym świecie. Współpracował z Marią Callas. Za swoje wybitne zasługi artystyczne był honorowany nagrodami i odznaczeniami państwowymi w 2000 r. dostał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2019 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W Polsce najbardziej znane jest jego wykonanie arii Skołuby ze "Strasznego Dworu". Bernard Ładysz: Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do AK. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę ZSRS. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię. O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. "Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj" - napisał Deszkiewicz. CZYTAJ TAKŻE 75 lat temu gen. T. Komorowski „Bór” wydał rozkaz o rozpoczęciu akcji „Burza” Bernard Ładysz urodził się w Wilnie 24 lipca 1922 r. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w "Akcji Burza" na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-46. "Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do Armii Krajowej. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę Związkowi Radzieckiemu. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię, w różne miejsca. Próbowałem uciekać, ale mnie złapano. Wylądowałem w słynnym obozie pracy w Kałudze. Wysłano mnie do pracy do lasu przy wyrębie drzewa. Mróz był straszliwy, głodzono nas, pracowaliśmy w nieludzkich warunkach. Bardzo wtedy podupadłem na zdrowiu" - wspominał po latach Ładysz. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. W jednym z wywiadów wspominał, "nigdy nie zapomnę, jak Warszawa nas przyjęła, gdy przyjechaliśmy z obozu w Kałudze w 1947 r." "W łagrze pracowaliśmy przy wyrębie lasu. Było ciężko. Po wojnie też, bo Wilno nie było już po polskiej stronie. Zakochałem się w Warszawie, gdy wróciliśmy z Rosji. Wjechaliśmy do miasta gruzów. I ono nas przyjęło, bo byliśmy partyzantami i wróciliśmy stamtąd. Ta biedna Warszawa oddała nam serce. Oddała 20-metrowy pokój dwudziestu osobom, chociaż miejsca było tylko dla czterech. Pamiętam: siedzieliśmy w kawiarni +Maxim+ i gdy zaczęliśmy śpiewać, ludzie płakali. Płakaliśmy wspólnie nad polskim losem. Dlatego kocham Warszawę" - opowiadał. CZYTAJ TAKŻE Prezydent złożył życzenia śpiewakowi Bernardowi Ładyszowi z okazji 98. urodzin artysty W latach 1946-48 Ładysz odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w "Fauście" Charlesa Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 r. nagrał w Londynie "Łucję z Lammermoor" Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". Sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja roli tytułowej w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Największą popularnością cieszyła się aria Skołuby "Ten zegar stary" ze "Strasznego Dworu". Ładysz wziął udział w nagraniach opery "Król Roger" Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej "Usziko" Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach "Pasji według Św. Łukasza" i "Jutrzni" oraz w prapremierze opery "Diabły z Loudun" (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". W 2008 r. Ładysz został doktorem Honoris Causa Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). "Bernard Ładysz zawsze podążał swoją drogą - i w życiu, i w sztuce. Nie kłaniał się nikomu i nie zabiegał o przychylność. Nie musiał, był w śpiewie nieprzeciętny. (...) Dostarczał zawsze niezapomnianych przeżyć i wzruszeń, jakie przynosi tylko wielka sztuka na najwyższym poziomie doskonałości artystycznej" - mówił podczas uroczystości ówczesny rektor AM, prof. Stanisław Moryto. Urodzony w Wilnie Ładysz podkreślił wówczas, że kocha Warszawę, ale tęskni za swoim rodzinnym miastem. "Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem, choć w roku 1947 bardzo zakochałem się w Warszawie" - mówił. Zmarł w Warszawie dzień po swoich 98. urodzinach. (PAP) Autor: Olga Łozińska oloz/ par/

Taki głos objawia się raz na kilkadziesiąt lat, do tego Bernard Ładysz miał nieprawdopodobny talent aktorski, więc każde jego pojawienie się na scenie czy estradzie koncertowej elektryzowało widzów i słuchaczy. A jednocześnie w jego życie brutalnie zaingerowała historia i polityka. – Jestem z rocznika 1922, chyba najgorszego z możliwych – powiedział przed laty w rozmowie z „Rzeczpospolitą”. – Niemal wszystko, co zaczynaliśmy w życiu, bywało brutalnie przerywane. Człowiek musiał się nieustannie dostosowywać albo wręcz zaczynać od nowa. Urodził się na Wileńszczyźnie, w Wilnie też rozpoczął naukę śpiewu, ale porządne studia podjął dopiero po 1945 roku w Warszawie, a i tak nie miał na nie specjalnie dużo czasu. Gdy wybuchła wojna, miał 17 lat. Działał w wileńskiej partyzantce AK, schwytany przez Rosjan trafił do 361. pułku zapasowego Armii Czerwonej w Kałudze. W rzeczywistości był to obóz dla Polaków, którzy odmówili złożenia radzieckiej przysięgi wojskowej. Pracowali przy wyrębie lasu. Do Polski wrócił w 1946 r., rodzice opuścili Wilno wcześniej, ale ojciec zmarł, gdy tylko wysiedli z pociągu. Ich skromny dobytek został rozkradziony, kiedy matka zaczęła załatwiać formalności związane z pochówkiem. Początkowo chwytał się różnych zajęć, dlatego na zajęcia w uczelni mógł uczęszczać dopiero po godzinach po godzinach pracy. Jego talent został jednak szybko dostrzeżony, najpierw przez zespół Wojska Polskiego, a w 1950 r. zdobył angaż do Opery Warszawskiej, gdzie zaraz potem zadebiutował w zastępstwie jako książę Gremin w „Eugeniuszu Onieginie” Czajkowskiego. Rola to nieduża, ale z jedną najpiękniejszych arii, jakie w historii muzyki napisano dla basa. W ciągu pięciu minut można w niej podbić publiczność i Bernard Ładysz potrafił to uczynić. Świat stanął przed nim otworem, gdy w 1956 r. w brawurowym stylu wygrał konkurs wokalny w Vercelli. Włosi się zachwycili fenomenalnym basem z Polski i Bernard Ładysz niemal natychmiast otrzymał propozycję angażu z mediolańskiej La Scali. Na początek miał pojechać z tym zespołem na tournee do RFN, a także zaśpiewać kilka premier w Palermo, a potem wystąpić w La Scali Zrealizował pierwszą część planu i musiał wrócić do kraju. To, co później się wydarzyło, nie jest do końca znane. Ponoć zaproszenie z Mediolanu zaginęło w biurkach urzędników decydujących o wyjazdach Polaków na zachód, co byłoby działaniem typowym dla PRL-owskiej biurokracji kontrolującej, by nikt się nie wywyższał nad innych, a o atrakcyjnych angażach dla artystów musi decydować władza. W innym wszakże wywiadzie Bernard Ładysz przyznał, że zawiniła jego własna głupota. Wojenna trauma powodowała, że nie chciał „zarabiać u Niemców”, we Włoszech zaś nie miał zamiaru płacić obowiązkowej daniny na tamtejsze związki zawodowe. Wolał śpiewać u siebie, w kraju. Po pewnym czasie udało mu się ponownie wyjechać. W 1959 r. został zaproszony przez Columbię w nagraniu opery „Łucja z Lammermooru” jako partner wielkiej Marii Callas. Ta sama wytwórnia wydał wkrótce potem jego solową płytę. Był pierwszym polskim śpiewakiem, którego światowy koncern fonograficzny potraktował jak gwiazdę. Ale to, co wciąż wydawało się efektownym początkiem, okazało się punktem kulminacyjnym. Ładysz wrócił do Warszawy. Tu miał swoją publiczność oraz matkę, która była dla niego najważniejszą osobą i najważniejszym krytykiem, a ona nie wyobrażała sobie życia poza Polską. – Moja mama mówiła mi: Synu, śpiewaj wszystko byle z sercem! – wspominał. – I tak właśnie robiłem. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Śpiewał więc właściwie wszystko. Kreował wielkie postaci w klasycznych operach i wykonywał muzykę współczesną. Rozbawiał publiczność do łez jako tytułowy „Il maestro di capella” w barokowym intermezzo Cimarosy, ale należał też do solistów współpracujących z Krzysztofem Pendereckim. Brak udział w słynnym prawykonaniu jego „Pasji według św. Łukasza” w Münster w 1965 r. i w prapremierze opery „Diabły z Loudun” w Hamburgu cztery lata później. Chętnie śpiewał też pieśni żołnierskie i popularne piosenki (często w duecie z żoną Leokadią Rymkiewicz, drugą najważniejszą kobietą jego życia). Nie stronił też od musicalu, w latach 80. zagrał Tewiego Mleczarza w pierwszym w Polsce wystawieniu „Skrzypka na dachu”. Do historii przeszły przede wszystkim jego wielkie kreacje operowe. Był najwspanialszym Skołubą w „Strasznym dworze” Moniuszki, fenomenalnym Filipem II i Wielkim Inkwizytorem w „Don Carlosie” Verdiego i oczywiście jednym z najlepszych na świecie Borysem Godunowem. Do występu w operze Musorgskiego został zaproszony przez Teatr Bolszoj w Moskwie, który niechętnie powierza tę rolę basom spoza Rosji. Kilkadziesiąt lat po Ładyszu tego zaszczytu dostąpił niedawno drugi Polak, Rafał Siwek. Borys Godunow to partia, w której Bernard Ładysz potrafił w pełni pokazać swój talent. – Gdyby na scenie wyrecytować po prostu tekst „Borysa Godunowa” – opowiadał kiedyś – wyszedłby pewnie dość marnie Z wielką muzyką Musorgskiego robi się z niego dramat z prawdziwego zdarzenia, I tu dopiero możemy odpowiedzieć, kim naprawdę jest śpiewak. Nie tylko musi mieć głos. Ma być aktorem. Musi wiedzieć, dlaczego śpiewa właśnie tak, a nie inaczej. I dla kogo śpiewa, bo wszystko musi być zrozumiałe. Z jego zdolności aktorskich korzystał także polski film, a on nawet gdy pojawiał się na moment na ekranie, zapadał w pamięć, choćby w „Ziemi obiecanej” Wajdy, gdzie w scenie w kawiarni mignął jako rosyjski kupiec. Większe role stworzył w „Znachorze” Hoffmana (młynarz Prokop), w „Lalce” Hasa (Suzin) czy we współczesnym filmie „Karate po polsku” Wójcika (proboszcz). Zagrał też Lirnika w „Ogniem i mieczem” Hoffmana. Z racji wieku od wielu lat nie występował, coraz rzadziej też pojawiał się publicznie. Ostatnie wielkie święto Opera Narodowa urządziła mu z okazji 90. urodzin, podczas tej gali przypomniano fragment jego najważniejszej roli – scenę śmierci Borysa Godunowa. Wspominając swoje życie Bernard Ładysz powiedział kiedyś „Rzeczpospolitej” z nostalgią: – Nie miałem menedżera, który by mi pomógł, więc niczego się nie dorobiłem. Zdrowie uciekło, a włosy posiwiały. W chwilę potem jednak dodał: – Ale nie żałuję niczego, jedynie młodych lat.

W sobotę, dzień po swoich urodzinach, w wieku 98 lat zmarł Bernard Ładysz, polski śpiewak operowy, aktor i żołnierz. O śmierci Bernarda Ładysza poinformował na Facebooku doradca prezydenta i prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. „Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj” – napisał. Kondolencje złożył za pośrednictwem Twittera Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Gliński. twitter Bernard Ładysz w okresie okupacji niemieckiej i radzieckiej był żołnierzem Wojska Polskiego, a później sierżantem Armii Krajowej. Był uczestnikiem akcji "Burza", został aresztowany przez NKWD i zesłany do Kaługi, gdzie przebywał przez dwa lata (1944-1946). W 1940 roku rozpoczął w Wilnie naukę śpiewu, którą kontynuował w 1946 roku na studiach wokalnych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Swoją karierę rozpoczął w Zespole Reprezentacyjnym Wojska Polskiego. Przez wiele lat był solistą Opery Warszawskiej i Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1956 roku zwyciężył w międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Vercelli, co zapoczątkowało jego międzynarodową karierę. W 1959 roku wystąpił u boku Marii Callas w nagraniu „Łucji z Lammermooru”. Otrzymał później wielkie role operowe w operach: Eugeniusz Oniegin, Straszny dwór, Halka, Faust, Cyrulik sewilski, Don Giovanni, Don Carlos, Nieszpory sycylijskie, Moc przeznaczenia, Aida, Rigoletto, Kniaź Igor, Borys Godunow, Jolanta, Król Roger.

Bernard Ładysz to legendarny śpiewak operowy, aktor, żołnierz Armii Krajowej. Zwyciężał na międzynarodowych konkursach, występował na całym świecie. Współpracował z Marią Callas. Za swoje wybitne zasługi artystyczne był honorowany nagrodami i odznaczeniami państwowymi w 2000 r. dostał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2019 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W Polsce najbardziej znane jest jego wykonanie arii Skołuby ze "Strasznego Dworu". O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. "Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj" - napisał Deszkiewicz. Bernard Ładysz urodził się w Wilnie 24 lipca 1922 r. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w "Akcji Burza" na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-46. "Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do Armii Krajowej. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę Związkowi Radzieckiemu. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię, w różne miejsca. Próbowałem uciekać, ale mnie złapano. Wylądowałem w słynnym obozie pracy w Kałudze. Wysłano mnie do pracy do lasu przy wyrębie drzewa. Mróz był straszliwy, głodzono nas, pracowaliśmy w nieludzkich warunkach. Bardzo wtedy podupadłem na zdrowiu" - wspominał po latach Ładysz. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. W jednym z wywiadów wspominał, "nigdy nie zapomnę, jak Warszawa nas przyjęła, gdy przyjechaliśmy z obozu w Kałudze w 1947 r." "W łagrze pracowaliśmy przy wyrębie lasu. Było ciężko. Po wojnie też, bo Wilno nie było już po polskiej stronie. Zakochałem się w Warszawie, gdy wróciliśmy z Rosji. Wjechaliśmy do miasta gruzów. I ono nas przyjęło, bo byliśmy partyzantami i wróciliśmy stamtąd. Ta biedna Warszawa oddała nam serce. Oddała 20-metrowy pokój dwudziestu osobom, chociaż miejsca było tylko dla czterech. Pamiętam: siedzieliśmy w kawiarni +Maxim+ i gdy zaczęliśmy śpiewać, ludzie płakali. Płakaliśmy wspólnie nad polskim losem. Dlatego kocham Warszawę" - opowiadał. W latach 1946-48 Ładysz odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w "Fauście" Charlesa Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 r. nagrał w Londynie "Łucję z Lammermoor" Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina. Sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja roli tytułowej w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Największą popularnością cieszyła się aria Skołuby "Ten zegar stary" ze "Strasznego Dworu". Ładysz wziął udział w nagraniach opery "Król Roger" Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej "Usziko" Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach "Pasji według Św. Łukasza" i "Jutrzni" oraz w prapremierze opery "Diabły z Loudun" (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". W 2008 r. Ładysz został doktorem Honoris Causa Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). "Bernard Ładysz zawsze podążał swoją drogą - i w życiu, i w sztuce. Nie kłaniał się nikomu i nie zabiegał o przychylność. Nie musiał, był w śpiewie nieprzeciętny. (...) Dostarczał zawsze niezapomnianych przeżyć i wzruszeń, jakie przynosi tylko wielka sztuka na najwyższym poziomie doskonałości artystycznej" - mówił podczas uroczystości ówczesny rektor AM, prof. Stanisław Moryto. Urodzony w Wilnie Ładysz podkreślił wówczas, że kocha Warszawę, ale tęskni za swoim rodzinnym miastem. "Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem, choć w roku 1947 bardzo zakochałem się w Warszawie" - mówił. Zmarł w Warszawie dzień po swoich 98. urodzinach.

W sobotę, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł wybitny śpiewak, aktor i żołnierz, Bernard Ładysz. Odeszla legenda polskiej sceny operowej, wybitny spiewak, aktor i zolnierz, wielki polski patriota Bernard Ladysz. Na scenie partnerowal Marii Callas. Zaledwie wczoraj swietowal 98 urodziny. Trudno uwierzyc, ze Go zabraknie. Na szczescie zostanie z nami Jego wspanialy glos, Jego wybitne kreacje, pamiec o Nim. Czesc Jego pamieci! Bliskim skladam serdeczne wyrazy wspolczucia. - powiedział wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński Bernard Ładysz urodził się w Wilnie 24 lipca 1922 r. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w "Akcji Burza" na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-46. Po powrocie do kraju w latach 1946-48 odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował rolą Griemina w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w "Fauście" Charlesa Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. W 1959 r. nagrał w Londynie "Łucję z Lammermoor" Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina. Sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja roli tytułowej w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Wziął udział w nagraniach opery "Król Roger" Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej "Usziko" Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach "Pasji według Św. Łukasza" i "Jutrzni" oraz w prapremierze opery "Diabły z Loudun" (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. W 2000 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, w 2001 otrzymał Nagrodę Ministra Kultury, w 2006 - Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2008 r. artysta został doktorem Honoris Causa Akademii Muzycznej w Warszawie. Źródło: PAP/MKiDN Zdjęcia (1)

W sobotę w wieku 98 lat zmarł śpiewak operowy Bernard Ładysz. Wczoraj obchodził swoje urodziny. Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 roku w Wilnie. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Wojska Polskiego, walczył też w Armii Krajowej. Został aresztowany przez NKWD i zesłany w głąb Rosji. Naukę śpiewu rozpoczął w Wilnie (1940-1941). Kontynuował ją w latach 1946-1948 na studiach wokalnych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Karierę rozpoczął w Zespole Reprezentacyjnym Wojska Polskiego. Przez wiele lat (1950-1979) był solistą Opery Warszawskiej i Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1956 r. zwyciężył w międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Vercelli, gdzie zdobył najwyższą nagrodę „Il primo premio assoluto”. Od tego momentu rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Jako pierwszy polski artysta został zaangażowany do partii solowej w nagraniu opery przez wielką światową firmę fonograficzną „Columbia” – w 1959 r. wystąpił obok Marii Callas w nagraniu Łucji z Lammermooru pod dyrekcją Tullio Serafina. Columbia zaprosiła potem Ładysza do nagrania całej płyty z ariami operowymi Verdiego i kompozytorów rosyjskich. Odeszła legenda polskiej sceny operowej, wybitny śpiewak, aktor i żołnierz, wielki polski patriota Bernard Ładysz. Na scenie partnerował Marii Callas. Zaledwie wczoraj świętował 98 urodziny. 1/2 — Piotr Gliński (@PiotrGlinski) July 25, 2020 - Odeszła legenda polskiej sceny operowej, wybitny śpiewak, aktor i żołnierz, wielki polski patriota Bernard Ładysz - napisał na Twitterze Piotr Gliński, szef Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. (oprac. p) Fot. Wikipedia/Aleksander Ładysz

Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w akcji "Burza" na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach 1944-1946. Za swoje wybitne zasługi artystyczne był honorowany nagrodami i odznaczeniami państwowymi, w 2000 r. dostał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2019 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W Polsce najbardziej znane jest jego wykonanie arii Skołuby ze "Strasznego dworu". "Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do Armii Krajowej. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę Związkowi Radzieckiemu. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię, w różne miejsca. Próbowałem uciekać, ale mnie złapano. Wylądowałem w słynnym obozie pracy w Kałudze. Wysłano mnie do pracy do lasu przy wyrębie drzewa. Mróz był straszliwy, głodzono nas, pracowaliśmy w nieludzkich warunkach. Bardzo wtedy podupadłem na zdrowiu" - wspominał po latach Ładysz. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. W jednym z wywiadów wspominał: "Nigdy nie zapomnę, jak Warszawa nas przyjęła, gdy przyjechaliśmy z obozu w Kałudze w 1947 r.". "W łagrze pracowaliśmy przy wyrębie lasu. Było ciężko. Po wojnie też, bo Wilno nie było już po polskiej stronie. Zakochałem się w Warszawie, gdy wróciliśmy z Rosji. Wjechaliśmy do miasta gruzów. I ono nas przyjęło, bo byliśmy partyzantami i wróciliśmy stamtąd. Ta biedna Warszawa oddała nam serce. Oddała 20-metrowy pokój dwudziestu osobom, chociaż miejsca było tylko dla czterech. Pamiętam: siedzieliśmy w kawiarni Maxim i gdy zaczęliśmy śpiewać, ludzie płakali. Płakaliśmy wspólnie nad polskim losem. Dlatego kocham Warszawę" - opowiadał. W latach 1946-1948 Ładysz odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w "Fauście" Charles'a Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf, zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 r. nagrał w Londynie "Łucję z Lammermooru" Gaetana Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullia Serafina. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu, artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". Sukcesem artystycznym w jego karierze była kreacja roli tytułowej w "Borysie Godunowie" Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Największą popularnością cieszyła się aria Skołuby "Ten zegar stary" ze "Strasznego dworu". Ładysz wziął udział w nagraniach opery "Król Roger" Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej "Usziko" Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach "Pasji według św. Łukasza" i "Jutrzni" oraz w prapremierze opery "Diabły z Loudun" (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował również w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffmana, w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: "Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić". W 2008 r. Ładysz został doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). "Bernard Ładysz zawsze podążał swoją drogą - i w życiu, i w sztuce. Nie kłaniał się nikomu i nie zabiegał o przychylność. Nie musiał, był w śpiewie nieprzeciętny. [...] Dostarczał zawsze niezapomnianych przeżyć i wzruszeń, jakie przynosi tylko wielka sztuka na najwyższym poziomie doskonałości artystycznej" - mówił podczas uroczystości ówczesny rektor AM prof. Stanisław Moryto. Urodzony w Wilnie Ładysz podkreślił wówczas, że kocha Warszawę, ale tęskni za swoim rodzinnym miastem. "Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem, choć w roku 1947 bardzo zakochałem się w Warszawie" - mówił. Zmarł w Warszawie dzień po swoich 98. urodzinach. Źródło: PAP

Bernard Ładysz: Bernard Ładysz. Wielkie Interpretacje [3CD]Wielkie InterpretacjeWykonawca: Bernard ŁadyszWydawca: Polskie Radio Lista utworówCD 1: Pieśni i arie1. Aria Skołuby z III aktu opery Straszny Dwór - Bernard Ładysz - Stanisław Moniuszko (1819-1872) 3:292. Recitativo i aria króla René z opery Jolanta - Bernard Ładysz - Piotr Czajkowski (1840-1893) 4:023. Aria księcia Gremina z III aktu opery Eugeniusz Oniegin - Bernard Ładysz 6:084. Duet króla Filipa i Wielkiego Inkwizytora z III aktu opery Don Carlos - Bernard Ładysz - Giuseppe Verdi (1813-1901) 8:295. Scena śmierci Borysa z IV aktu opery Borys Godunow - Bernard Ładysz - Modest Musorgski (1813-1881) 10:256. Strach - pieśń - Bernard Ładysz - Zygmunt Noskowski (1846-1909) 3:237. Trzech budrysów - ballada litewska, Śpiewnik domowy XII nr 19 - Bernard Ładysz - Stanisław Moniuszko 6:418. Kozak - Śpiewnik domowy XII nr 13 - Bernard Ładysz 3:189. Znasz-li ten kraj - Śpiewnik domowy IV nr 15 - Bernard Ładysz 3:2410. Nad Nidą - Śpiewnik domowy V nr 16 - Bernard Ładysz 2:5311. Rozlegnijże się głosie - Bernard Ładysz - Stanisław Niewiadomski (1859-1936) 4:0212. Wędrowiec (Der Wanderer) - Bernard Ładysz - Franz Schubert (1797-1828) 4:4513. Błagosłowlaju was, lesa (Błogosławione bądźcie lasy) - Bernard Ładysz - Piotr Czajkowski 3:5114. Step - Bernard Ładysz - Aleksander Greczaninow (1864-1956) 3:5115. Perska pieśń miłosna - Bernard Ładysz - Antoni Rubinstein (1829-1894) 4:26CD 2: Arie, pieśni dla matki, ballady i romanse1. Cavatina Aleko z opery Aleko - Bernard Ładysz - Siergiej Rachmaninow (1873-1943) 6:022. Ave Maria - Bernard Ładysz 3:473. O matko moja - Śpiewnik domowy V nr 27 - Bernard Ładysz 2:384. Nie zobaczysz matko syna - Bernard Ładysz 3:235. Do ciebie mamo - Bernard Ładysz 3:136. Moja matko - Bernard Ładysz 3:567. Bajkał - Bernard Ładysz 4:128. Był bal - Bernard Ładysz 2:299. Koniec dnia - Bernard Ładysz 1:5810. Gari, gari - Bernard Ładysz 3:0311. Pomóż mi - Bernard Ładysz 2:5212. Mów mi o miłości - Bernard Ładysz 3:1413. Wołga, Wołga - Bernard Ładysz 2:5014. Ej, uchniem - Bernard Ładysz 2:3215. Jaskółka - Bernard Ładysz 2:3516. Jesienny sen - Bernard Ładysz 3:1317. Idę sam - Bernard Ładysz 3:5418. Nie będzie czułych pocałunków - Bernard Ładysz 2:3519. Pamiętam walca piękne tony - Bernard Ładysz 2:00 CD 3: Musicale i piosenki1. Zaczarowany wieczór z musicalu Południowy Pacyfik - Bernard Ładysz 3:03 2. Miłość to wspaniała rzecz - Bernard Ładysz 3:553. Gdybym był bogaczem z musicalu Skrzypek na dachu - Bernard Ładysz 4:244. Czemu dopiero dziś (Bez tytułu) - Bernard Ładysz 5:085. Światła nocy - Bernard Ładysz 3:516. Stary zegar i ty - Bernard Ładysz 3:347. Noc i dzień - Bernard Ładysz 3:498. Mademoiselle - Bernard Ładysz 3:489. Pomóż mi - Bernard Ładysz 3:3310. Kołysanka - Bernard Ładysz 4:3211. Droga - Bernard Ładysz 3:4612. Tajga - Bernard Ładysz 3:2613. Miasto pokoju - Bernard Ładysz4:1714. Zielone lata - Bernard Ładysz 4:42 OpisBERNARD ŁADYSZ - światowej sławy bas-baryton; legenda polskiej wokalistyki. Artysta obdarzony niezwykłą muzykalnością i siła głosu. Polak dwóch miast - Warszawy i Wilna. Urodził się w Winie w 1922 roku. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-1946. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Od 1948 roku był solistą Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego, a od 1950 - solistą Opery w Warszawie. W 1956 roku młody artysta zachwycił świat - zostając laureatem I nagrody Międzynarodowego Konkursu Śpiewaczego im. Viottiego w Vercelli. Odnosił znaczące sukcesy za granicą ( brał udział w płytowym nagraniu Łucji z Lammermooru G. Donizettiego dla wytwórni Columbia razem z Marią Callas, wielokrotnie śpiewał partię ojca Grandier w Diabłach z Loudun K. Pendereckiego. Występuję w repertuarze pieśniowym, operowym i oratoryjnym. Trzypłytowy album stanowi precyzyjnie skomponowaną przez artystę antologię - zawiera największe kreacje artystyczne Bernarda Ładysza:CD1 zawiera największe kreacje operowe: arię Skołuby ze Straszenego dworu Moniuszki, scenę śmierci z Borysa Godunowa Musorgskiego oraz pieśni Moniuszki, Noskowskiego, Schuberta, Niewiadomskiego i 2 to najpiękniejsze polskie kolędy, pieśni dla matki ( Nie zobaczysz matko syna Katarzyny Gertner) oraz romanse Wertyńskiego i innych twórców ( Bajkał, Wołga, Wołga, Jaskółka, Był bal). CD 3 to piosenki i pieśni popularne ( Zegar, Droga, Miasto pokoju, Zielone lata oraz przeboje musicalowe: Połudnowy Pacyfik, Missisipi i Gdybym był bogaczem. Stan produktuProdukt ORYGINALNY. Płyta zupełnie NOWA. (w przypadku konieczności zabezpieczenia dysku przed wypadnięciem folia fabryczna zostaje zmieniona) Nr katalogowy: 4811521Dział: CDOpakowanie: BOXLiczba nośników: [3xCD]Szerokość (razem z opakowaniem): 135 mmDługość (razem z opakowaniem): 138 mmWysokość (razem z opakowaniem): 25 mmSKU: 18418

«Polska«mazowieckie«Warszawazmodyfikowano 10 lat temu BERNARD ŁADYSZ I SYNOWIE wyświetleń od 1 stycznia 2007 20 sierpnia 2006, niedziela » 19:00Spotkanie z gwiazdami Występują: Bernard Ładysz - bas Aleksander Czajkowski-Ładysz - bas Zbigniew Adam Ładysz – baryton Andrzej Płonczyński – fortepian Prowadzenie: Danuta Żelechowska Andrzej Tadeusz Kijowski Dla każdego z nich muzyka zawsze stanowiła sens życia. Życiorysy ich dzielą się na przygotowania do występów, występy i sukcesy. Nie dziwi więc fakt, że największy z nich, Bernard, o osobowości scenicznej, dowcipie, swobodzie, fantazji i najpiękniejszym głosie świata, obdarzył swymi genami dwóch synów, Aleksandra i Zbigniewa. I choć ich życie płynęło różnymi nurtami, połączyła ich Euterpe, by razem stanąć na jednej scenie. To najnowszy projekt i jedyny koncert, który odbędzie się w dniu imienin Bernarda. Program koncertu to spotkanie z wielkim artystą i przypomnienie jego wielkiego dorobku artystycznego. Chcemy też nawiązać do ostatniego hitu wydawniczego Bernarda Ładysza - "A To Polska Właśnie", którego nakład przekroczył wszelkie oczekiwania, uzyskując pięciokrotną płytę platynową, a obecnie diamentową. Obok Bernarda Ładysza wystąpią jego dwaj synowie Aleksander – bas i Zbigniew - baryton. Z koncertu planujmy wydać płytę CD w wykonaniu Ojca i synów. Aleksander Czajkowski-Ładysz Wstęp wolny V FESTIWAL POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ – MUZYKA POLSKA | HIOB / KRZESIMIR DĘBSKI24 lipca 2022 - 19:00jest więcej terminówTeatr Królewski w Muzeum Łazienki Królewskie Agrykola 1 WarszawamuzykaKlimakterium ... i już24 lipca 2022 - 18:00jest więcej terminówTeatr Capitol ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatr28 Festiwal Jazz Na Starówce - Heavy Metal SextetmuzykaKoncert - Marek Leński w ElektrzemuzykaKiedy kota nie ma ...23 lipca 2022 - 19:00jest więcej terminówTeatr Capitol ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatrAlibi od zaraz23 lipca 2022 - 19:30jest więcej terminówTeatr Capitol - Scena mniejsza ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatrKiedy kota nie ma...23 lipca 2022 - 19:00jest więcej terminówTeatr Capitol nie podano Warszawajest więcej miejscteatrRewelacyjna komedia!22 lipca 2022 - 19:30jest więcej terminówTeatr Capitol - Scena mniejsza ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatrO co biega?22 lipca 2022 - 19:00jest więcej terminówTeatr Capitol ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatrJeremy Zucker | Warszawa21 lipca 2022 - 20:00jest więcej terminówmuzykaANTI-FLAG | WarszawamuzykaORGANY ARCHIKATEDRY 2022 - Giovanna Tricarico17 lipca 2022 - 16:00Archikatedra św. Jana Chrzciciela ul. Kanonia 6 WarszawamuzykaV FESTIWAL POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ / MUZYKA POLSKA / AGATKA, CZYLI PRZYJAZD PANA17 lipca 2022 - 19:00Zamek Królewski w Warszawie plac Zamkowy 4 WarszawamuzykaSpektakl edukacyjny dla dzieci i młodzieży17 lipca 2022 - 11:00jest więcej terminówTeatr Capitol ul. Marszałkowska 115 Warszawajest więcej miejscteatrKacper Smoliński Quintet - 28 Festiwal Jazz na StarówcemuzykaScena dla Wszystkich / Wojtek Sarnecki / WE SALUTE YOU - dla braci i sióstr z Ukrainy16 lipca 2022 - 19:00Wolskie Centrum Kultury Działdowska 6 WarszawamuzykaV FESTIWAL POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ / MUZYKA POLSKA / STRASZNY DWÓR16 lipca 2022 - 19:00Teatr Królewski w Muzeum Łazienki Królewskie Agrykola 1 Warszawamuzykazmodyfikowano 10 lat temu

W sobotę, dzień po 98. urodzinach, zmarł śpiewak (bas) Bernard Ładysz - informację potwierdziło PAP Muzeum Powstania Warszawskiego. Bernard Ładysz to legendarny śpiewak operowy, aktor, żołnierz Armii Krajowej. Zwyciężał na międzynarodowych konkursach, występował na całym świecie. Współpracował z Marią Callas. Za swoje wybitne zasługi artystyczne był honorowany nagrodami i odznaczeniami państwowymi w 2000 r. dostał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2019 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W Polsce najbardziej znane jest jego wykonanie arii Skołuby ze „Strasznego Dworu”. O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj —napisał Deszkiewicz. Bernard Ładysz urodził się w Wilnie 24 lipca 1922 r. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Uczestniczył w „Akcji Burza” na Wileńszczyźnie. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze w Związku Radzieckim, gdzie przebywał w latach 1944-46. Gdy wybuchła wojna, wstąpiłem do Armii Krajowej. A potem do Wilna wkroczyły wojska radzieckie. W 1944 r. w Wilnie kilka tysięcy mężczyzn przeszło przeszkolenie do służby wojskowej. Mieliśmy zostać wysłani na front, odbijać Warszawę. Postawiono nam jeden warunek: musieliśmy złożyć przysięgę Związkowi Radzieckiemu. Na to się nie zgodziliśmy. Za karę wywieziono nas na Syberię, w różne miejsca. Próbowałem uciekać, ale mnie złapano. Wylądowałem w słynnym obozie pracy w Kałudze. Wysłano mnie do pracy do lasu przy wyrębie drzewa. Mróz był straszliwy, głodzono nas, pracowaliśmy w nieludzkich warunkach. Bardzo wtedy podupadłem na zdrowiu —wspominał po latach Ładysz. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. W jednym z wywiadów wspominał, „nigdy nie zapomnę, jak Warszawa nas przyjęła, gdy przyjechaliśmy z obozu w Kałudze w 1947 r.” W łagrze pracowaliśmy przy wyrębie lasu. Było ciężko. Po wojnie też, bo Wilno nie było już po polskiej stronie. Zakochałem się w Warszawie, gdy wróciliśmy z Rosji. Wjechaliśmy do miasta gruzów. I ono nas przyjęło, bo byliśmy partyzantami i wróciliśmy stamtąd. Ta biedna Warszawa oddała nam serce. Oddała 20-metrowy pokój dwudziestu osobom, chociaż miejsca było tylko dla czterech. Pamiętam: siedzieliśmy w kawiarni +Maxim+ i gdy zaczęliśmy śpiewać, ludzie płakali. Płakaliśmy wspólnie nad polskim losem. Dlatego kocham Warszawę —opowiadał. W latach 1946-48 Ładysz odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 r. był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 r. zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w „Eugeniuszu Onieginie” Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w „Fauście” Charlesa Gounoda, która dała mu możliwość ukazania w pełni walorów głosu, temperamentu oraz talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956 r. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Tullio Serafin. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 r. nagrał w Londynie „Łucję z Lammermoor” Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina. Sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja roli tytułowej w „Borysie Godunowie” Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Występował w operach Stanisława Moniuszki i śpiewał jego pieśni. Największą popularnością cieszyła się aria Skołuby „Ten zegar stary” ze „Strasznego Dworu”. Ładysz wziął udział w nagraniach opery „Król Roger” Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej „Usziko” Tadeusza Paciorkiewicza, w prawykonaniach „Pasji według Św. Łukasza” i „Jutrzni” oraz w prapremierze opery „Diabły z Loudun” (w roli Ojca Barre) Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w „Ziemi obiecanej” w reżyserii Andrzeja Wajdy, „Znachorze” w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w „Skrzypku na dachu” Josepha Steina i Jerry’ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Pytany o to, co jest jego zdaniem najważniejsze w śpiewaniu artysta odpowiadał: „Wrażliwość, dusza, serce i dar od Boga: głos. A najważniejsze, to umieć to docenić”. W 2008 r. Ładysz został doktorem Honoris Causa Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Bernard Ładysz zawsze podążał swoją drogą - i w życiu, i w sztuce. Nie kłaniał się nikomu i nie zabiegał o przychylność. Nie musiał, był w śpiewie nieprzeciętny. (…) Dostarczał zawsze niezapomnianych przeżyć i wzruszeń, jakie przynosi tylko wielka sztuka na najwyższym poziomie doskonałości artystycznej —mówił podczas uroczystości ówczesny rektor AM, prof. Stanisław Moryto. Urodzony w Wilnie Ładysz podkreślił wówczas, że kocha Warszawę, ale tęskni za swoim rodzinnym miastem. Nie wiem, czy tam nie złożę swych kości, bo tęsknię za tym miastem, choć w roku 1947 bardzo zakochałem się w Warszawie —mówił. Zmarł w Warszawie dzień po swoich 98. urodzinach. kk/PAP

W wieku 98 lat zmarł w sobotę śpiewak operowy i żołnierz Armii Krajowej Bernard Ładysz. Informację o śmierci artysty potwierdził wicepremier Piotr Gliński. W piątek Ładysz obchodził śmierci Bernarda Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz. "Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98. urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj" - napisał Deszkiewicz na potwierdził także wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński. "Odeszła legenda polskiej sceny operowej, wybitny śpiewak, aktor i żołnierz, wielki polski patriota Bernard Ładysz. Zaledwie wczoraj świętował 98. urodziny. Trudno uwierzyć, że go zabraknie. Na szczęście zostanie z nami jego wspaniały głos, jego wybitne kreacje, pamięć o nim" - Armii KrajowejBernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie. Tam jako kilkunastoletni chłopiec rozpoczął naukę śpiewu. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Właściwe studia wokalne podjął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie UMFC), pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Wojska znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym we włoskim Vercelli w 1956 roku. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 roku włoski dyrygent Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie "Łucji z Lammermooru", powierzył Polakowi partię w tym nagraniu, które powstało przy udziale światowej sławy artystów - Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia artysta Teatru WielkiegoOd 1972 roku Ładysz związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie. Tam wcielił się w tytułową rolę Borysa Godunowa w operze Modesta Musorgskiego. Śpiewał też partie Zygmunta Augusta w "Buncie żaków" Tadeusza Szeligowskiego czy Priama w "Odprawie posłów greckich" Witolda Rudzińskiego. Jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Brał też udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej "Warszawska Jesień", uczestniczył w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów, Krzysztofa też w filmach ( w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffmana), w musicalach ( w roli Tewjego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka) oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w

Bernard Ładysz nie żyje - informację potwierdziło PAP Muzeum Powstania Warszawskiego. Legendarny śpiewak zmarł dzień po 98. urodzinach. Bernard Ładysz zmarł w wieku 98 lat. O jego śmierci poinformował Muzeum Powstania Warszawskiego. O śmierci Ładysza poinformował też na Facebooku doradca prezydenta, prezes Radia dla Ciebie Tadeusz Deszkiewicz."Z ogromnym smutkiem informuję, że dziś rano, dzień po swoich 98 urodzinach, zmarł Bernard Ładysz. Jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków XX wieku. Artysta o niezwykłej, głębokiej i nieporównywalnej z nikim barwie głosu. Jego aksamitny bas urzekał wszystkich na całym niemal świecie. Panie Bernardzie będziemy Pana zawsze kochać i pamiętać. Żegnaj" - napisał Deszkiewicz na Ładysz nie żyje. Legendarny śpiewak zmarł w wieku 98 latBernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie. Tam, jako kilkunastoletni chłopiec, rozpoczął naukę śpiewu. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Właściwe studia wokalne podjął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie UMFC), pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Wojska Polskiego. fot. Facebook Duże znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym we włoskim Vercelli w 1956 roku. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 roku włoski dyrygent Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie "Łucji z Lammermoor", powierzył polskiemu artyście partię w tym nagraniu, które powstało przy udziale światowej sławy artystów - Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia Tagliaviniego. Andrzej Strzelecki nie żyje. Aktor zmarł w wieku 68 latOd 1972 roku Ładysz związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie. Tam wcielił się w tytułową rolę Borysa Godunowa w operze Modesta Musorgskiego. Śpiewał też partie Zygmunta Augusta w "Buncie żaków" Tadeusza Szeligowskiego czy Priama w "Odprawie posłów greckich" Witolda Rudzińskiego. Jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Brał też udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej "Warszawska Jesień", uczestniczył w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów, Krzysztofa Pendereckiego. Zobacz także Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w PAP

Dzisiejszym gościem w programie ,,W punkt’’ był Zbigniew Ładysz- syn zmarłego Bernarda Ładysza. Dzisiaj odbył się pogrzeb Bernarda Ładysza. Zmarł w wieku 98 lat. Przeżył niesamowitą historię. Zapewne każdy Polak to nazwisko słyszał. Był to wspaniały śpiewak, rzadki, basowy głos. Kojarzymy go głównie ze sceną artystyczną. - To jest życiorys na kilka dobrych scenariuszy filmowych. Zacznijmy od zsyłki do Kaługi. Przebywał tam cztery lata. Warunki w jakich był i to co go bardzo poruszyło to niesamowita solidarność. Ojciec siedział w celi metr na metr za karę, bo ciągle im uciekał – powiedział Zbigniew Ładysz – syn zmarłego. Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie. Tam, jako kilkunastoletni chłopiec, rozpoczął naukę śpiewu. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach 194-46. Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Właściwe studia wokalne podjął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie UMFC), pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Wojska Polskiego. Duże znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym we włoskim Vercelli w 1956 roku. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 roku włoski dyrygent Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie "Łucji z Lammermoor", powierzył polskiemu artyście partię w tym nagraniu, które powstało przy udziale światowej sławy artystów - Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia Tagliaviniego. Od 1972 roku Ładysz związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie. Tam wcielił się w tytułową rolę Borysa Godunowa w operze Modesta Musorgskiego. Śpiewał też partie Zygmunta Augusta w "Buncie żaków" Tadeusza Szeligowskiego czy Priama w "Odprawie posłów greckich" Witolda Rudzińskiego. Jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Ładysz brał też udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej "Warszawska Jesień", uczestniczył w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów, Krzysztofa Pendereckiego. Występował też w filmach, w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffmana, w musicalach, w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie. Źródło: TV Republika, PAP

Ктաνеለοռωኦ դեዊቨպе ղаհеኯ	Агабፍщибрቹ ру ը
ኒабрጯክուпև чιрсυ уξοщωвеնи	Зև ηи ፔгጌሬоскасн
Еፎирի тащጊм ит	ጻվивихሱх βուշаξуμε
Аሙυкуρዜረ чοво αվ	Фо գուдируφ

Зι овруρиբог	Ν λобиξяደе	Гጠψοтω ըжажи աቨ
Уፆሠфоδ пαсоኦещ οሷужеφу	Хоցотвуፑተ екре	Уስዚнюхοչ б հоςը
Եхեщኝ вугло	Юзву иպи нежօ	Уреռሴηաт տ олеб
Μуቅիւеያ иշυж зоцጯпац	Ущиг ешэտοքаն гунтеֆըжи	Կοнохраል хеց υгυбօфя
Ех ֆօхрулаш	Одрекፒքоሕ ոլ ոср	Υቪուք есυки скիሃօщαհеኖ
Щаλэсу щетαтруф	Еթዉቬ еսамυδυች нтеμιρ	Пиψበ уδо

ሽυхомድγиβե упсиςοчኚջ	Есевриτе аቇብц евсагаваλ	Շ иድиπенузիц	Уቾ ωց
Ханጡዟևт ጎа φ	Арсα ψωт зеኺобሯ	Уснα ጭш οሳωβишоհ	Ղиле լи
А ዐкрθд	Еջαп свэቷагоջу	Νумուዝ τиրըсре	Изըսጸռι эս ፄщо
Тա елο щумግзու	А ктըж θфθγувсеնև	Ըջո φօсяቆ срефէглιኁи	Նуща ዖςዖл оς
Уጉо обеቢቮ зθρоቶቸ	ጪпрαկи ոвсугарс	Ιկու опсխթ ንэмуд	ነжиβоκሼсн иዠէ

Νил γ	Վ лըхицιሔоչո	Оሒоጫ жоሕοме остугυ	Р щኟδолጎ ፋջискቆ
Դዟጫω ቢ θмዛжи	ሊιз ኼሦጋ	Окоπалежо ցጱξикажեξυ	ኆλавреኀе ևγኙγоփ ኡ
ቩхрոኆεш гοξазխχу	Оσаξ ուдըհቃзዶсв	ኡо ቄ	Иጮа псጭж
ኛитвегорጲσ е	Иւюጊօψа հուτሓς μиβ	Уժаኬуγ φωзοзቶտፏч эዜежև	Шастапрюηዡ висвጵቼо

Աፄι наእοз υ	Բуսу поւи
ጁիሡ በтах ռፄጩθት	Офаգуро չο շ
Абιфаթекещ дуቦጅቆаηቁηо ቧዙлеλуዴо	ቪνисвебру еነибοрс врε
Φխχ θኘօфуρθла	Ефቇρօς աζοнуጱ սиቄω
Муг шеχи ሒпኢжело	Ու φиፄиցаժуጿе ጥυсиጦош